Voor u staat een blije en trotse man!
Blij omdat we weliswaar met kleine stapjes, maar als stichting wel gestaag verder komen in het realiseren van onze ambities en uiteraard ook om u allen weer te zien op deze zonnige dag.
Ongetwijfeld droomt u evenals ik ook vaak over allerlei zaken die u meemaakt, maar ook over dingen waar uw hart zo vol van is.
Vandaag wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om 1 van mijn recente dromen met u te delen. Een maand of 2 geleden droomde ik dat ik liep in het centrum van de stad en plotseling overal enthousiaste kinderen tegenkwam. Naar mijn idee waren het er meer dan 5000. De kinderen liepen uitgedost in fleurige kleding achter elkaar in een stoet, voorafgegaan door tientallen politieagenten op fietsen en motorfietsen. Tussen al die kinderen zag ik ook enkele volwassenen.
Aan een man die naast me stond vroeg ik wat er aan de hand was en met een zuiver Amsterdams accent zei hij: “het zijn leerlingen van al die lagere scholen in Amsterdam, die lopen vanwege die slavernij”.
De vrouw, ik mag aannemen zijn echtgenote, die naast hem stond wist mij precies te vertellen wat er aan de hand was.
Ze zei: “dit jaar is het precies 150 jaar geleden dat de slavernij werd afgeschaft in Suriname en op de Nederlandse Antillen”. “In verband daarmee zijn er heel het jaar door diverse activiteiten in de stad, waaronder vandaag een wandeltocht van alle leerlingen van groep 8 van de 199 basisscholen in Amsterdam”. Verder wist deze aardige vrouw nog te vertellen dat die leerlingen het afgelopen jaar al een les hadden gekregen over de geschiedenis van de slavernij en dat ze na de wandeltocht o.l.v. een paar kunstenaars nog enkele bussen en trams zouden beschilderen.
Ik had nog nooit een dergelijke bonte verzameling enthousiaste kinderen bij elkaar gezien! Toen ik later wakker werd, dacht ik nog heel lang na over deze droom.
Omdat onze stichting twee dagen daarna een bestuursvergadering had belegd, vond ik het aardig om deze droom te delen met de overige bestuursleden.
En waar ik nu zo heel erg trots op ben, is dat alle bestuursleden het er over eens zijn dat we er alles aan moeten doen om deze droom daadwerkelijk uit te laten komen. We gaan het gewoon doen, riepen ze bijna in koor!
Voor deze enthousiaste mede bestuursleden Virginia Benn, mevrouw Borggreve, Lloyd Ferdinand en Arco Verburg vraag ik mede daarom nu een hartelijk applaus.
Inmiddels heet deze droom het Project 2013, omdat we in het jaar 2013 150 jaar afschaffing van de slavernij herdenken. Deze droom kunnen we als kleine stichting natuurlijk niet alleen verwezenlijken. Daarom zijn we druk bezig om hiervoor steun te organiseren. We zijn op zoek naar gastdocenten, andere organisaties en overheden die mee willen denken, door denken en vooral mee willen doen. Kijk voor nadere informatie op de website van onze stichting.
Geachte dames en heren, mijn naam is Kenneth Renfrum en als voorzitter van de stichting Amsterdams Centrum 30 juni – 1 juli heet ik u allen van harte welkom op deze herdenking.
Zowel vanuit onze sociale cohesie doelstelling alsook vanuit onze overtuiging, voeren wij het thema: ‘Samen Stilstaan, Leven en Vieren’. Hiermee brengen we tot uitdrukking dat we echt met z’n allen op een vreedzame manier verder moeten om het leven in onze stad het vieren waard te maken.
Dit jaar hebben we voor het eerst in ons midden de kersverse stadsdeelvoorzitters van West, mevrouw Martientje Kuitenbrouwer en van Zuidoost, de heer Marcel La Rose.
Verder zijn ook aanwezig mevrouw drs. Truideman, Consul Generaal van de Republiek Suriname, de heer Candelaria, directeur van het Kabinet van de Gevolmachtigde minister van de Nederlandse Antillen, Professor Dr. Alex van Stipriaan van het KIT, mevrouw Josien Pieterse van het FDO en de heer Gumbs, penningmeester van het NiNsee.
Allen van harte welkom!
Welkom uiteraard ook alle andere genodigden, in het bijzonder de 10-tallen buurtbewoners die op ons speciaal verzoek vandaag hier aanwezig zijn om met ons stil te staan en te herdenken dat het morgen precies 147 jaar geleden is dat de slavernij werd afgeschaft in de voormalige Nederlandse koloniën in de west.
U hebt haar ongetwijfeld ook binnen zien komen, de nieuw aangetreden wethouder van Integratie en Diversiteit, mevrouw Andre van Es. Mevrouw Van Es heeft ook op deze dag een heel volle agenda, maar ze wilde toch nog even gedag komen zeggen. Daarvoor krijgt ze van mij nu de gelegenheid! Dames en heren een applaus voor mevrouw Andrè van Es!
Ik wens u allen nog een informatieve en bijzonder plezierige dag toe!